Die dag in Zwitserland:
Ik: “Dag Bakker, een groot bruin brood graag”
Bakker: “Dat is dan 2,30 euro”
Ik: “Alstublieft, bakker”
Bakker: “Ah, wacht, jij woont in Duitsland, zeker?
Ik: “Euh… ja”
Bakker: “Dan is het voor u 10,40 euro”
Ik: “… Wat??”
Bovenstaande conversatie is gelukkig fictief. Een brood ? kost in Zwitserland niet zo gek veel meer dan in België. Logisch ook. Voor internet ligt dat anders. Als je je smartphone bovenhaalt en even de busuren googelt, betaal je plots een klein fortuin en word je meteen met de neus op de feiten gedrukt dat de roamingkosten nog niet afgeschaft zijn in Zwitserland. Geen EU, weet wel.
Zwitserland: offline eiland in Europa
Deze zomer ging ik met mijn gezin – zo coronaproof mogelijk – op vakantie op een afgelegen camping ?️ in het godvergeten dorpje in Carlazzo, Noord-Italië. Social distancing is daar uitgevonden, vermoed ik.
Omdat het te lang rijden zou zijn met twee kinderen op de achterbank, vertoefden we eerst 3 dagen in Zürich, Zwitserland. Gezellige stad, ik kan het iedereen aanraden. Enig minpuntje: een klein beetje 4G kost je daar een klein fortuin. ?
#FirstWorldProblem? Goh… misschien.
Nu moet je weten dat ik op vakantie sowieso altijd een kleine digital detox inbouw: professionele apps als Facebook, Gmail en Slack gaan er onverbiddelijk 2 weken af. Dus op reis hoef ik echt niet met vrienden, familie en collega’s constant verbonden blijven.
To connect or not to connect?
En toch: altijd en overal verbonden zijn: we zijn dat intussen zodanig gewend, ook op reis in het buitenland. Een restaurant in de buurt zoeken, de snelste weg naar het station. Of de openingsuren van een museum. Simpele dingen waarvan we intussen in Europa gewend zijn dat we dat altijd en overal kunnen doen.
En voor je het weet sta je daar op de drempel van een lokale supermarkt ? (met wifi!) in Zürich, op zoek naar een werkende wifi-verbinding waar je op geraakt zonder 17 registratievelden te moeten doorspartelen. Gewoon omdat je wou opzoeken waar en wanneer je bootjes kunt huren voor op het meer?
En ik weet het wel: veel dingen kun je op voorhand opzoeken, kaarten kun je op voorhand offline downloaden, … Ik printte vroeger ook Mappy-plannetjes en had een notitiboekje voor belangrijke dingen.
Maar heel eerlijk: 6 screenshots maken van de trams die je moet nemen heen en terug naar de Zoo van Zürich? Het is een heel gedoe dat we niet meer gewend zijn. ?♂️
Veel mensen zijn koele minnaars van de Europese Unie, maar ik denk dat de grote meerderheid vooral nog altijd niet goed beseft welke impact de afschaffing van de roamingkost in 2017 heeft gehad op ons leven als toerist in het buitenland.
Toch ook een beetje rust
Aan de andere kant moet ik ook toegeven: doorheen de dag je smartphone bijna exclusief gebruiken om foto’s te maken? Het geeft ook wel wat rust. Al was het telkens weer schrikken als we ‘s avonds op ons appartement binnenkwamen, als de stroom WhatsApp-berichten van een hele dag in 1 keer binnenkwam
Oh ja, ik moest ook tweemaal bellen met de eigenaar van ons huurappartementje in Zürich. Eenmaal ironisch genoeg om de wifi-code te pakken te krijgen. Alles samen belde ik 5:01 minuten. Kostprijs? De volle 8,33 euro. ???
En dan weet je weer: best kostelijk, zo’n first world problem…
